**************** دقت در حد دکترا ****************

باز هم دمو باز هم بی بردی باز هم مرتب کردن کدها و در واقع بیکاری با ظاهری کاملا توجیه شده ،آفتابم که وسط آسمون داره خودنمایی می کنه 

کلا حضور آفتاب تو زندگیه من یعنی روزی پر از خوشحالی و شادی حتی در بدترین شرایط ،انگار دلم یهو باز می شه وقتی می بینمش و هی دلم می خواد برم بیرون وهی ببینمشو الان که بیکار هستمم دیگه واقعا دلم می خواست برم  بیرون حداقلش این بود که می رفتم دانشگاه وپیش دوستم می نشستم و قول می دادم که کاری به کارش نداشته باشم  البته این حداقلش بود ولی در اصل دلم می خواست می رفتیم با هم در زیر نور آفتاب قدم می زدیم وپارک هایی که در نور مهتاب با هم رفته بودیم در نور آفتابم با هم می رفتیم ولی باید بگم که متاسفانه آرزو بر جوانان عیب نیست

حالا از خیالات بیا بیرون و به واقعیت برگرد به مرتب کردن کدها کاری که واقعا تبحر خاصی در ش داری آخرین باری که کدهامو مرتب کرده بودم گندی زده بودم که تا یک هفته هر کاری کردم درست نشد آخرشم برگشتم به نسخه قبلی آخه می دونین من بسیار آدم با دقتی هستم و هر چی هم که تسلطم به یه چیزی بیشتر می شه دقتم هم به همون نسبت زیاد می شه البته اینا همش تیکه بود به خودم 

یادمه کلاس چهارم که بودم بابام یه برگه امتحان ریاضی بهم داد وگفت قبل از امتحانت حتما حلشون کن منم حل کردم به نظرم خیلیم آسون اومد بعدش رفتم مدرسه اون روز امتحان ریاضی داشتم معلممون برگه ها را داد بهمون تا  سوال اول دیدم متوجه شدم که بابام گولم زده سوالای امتحانی رو داده بود که حل کنم چیزیم بهم نگفته بود که مبادا جلوی بچه ها سوتی بدم تند تند سوالا رو حل کردم زود برگه ام رو دادم اومدم بیرون فکر می کنین چند شدم 18.5 بابام بعد بهم تیکه انداخت که خوب شد که سوالا رو بهت دادم اگر نداده بودم ببینم چند می شدی حالا متوجه شدید در چه حد دقت من بالاست حالا با این دقت بالا مجبورم که کدها مو مرتب کنم هیییییییییی

پ.ن این جمله مامانم که همیشه قبل امتحان بهم می گفت که دقت کن هیچوقت از خاطرم نرود ولی حیف از آن همه دقت  که هیچوقت نشد