اخرین روزهای دهه دوم زندگی ام چه زود می گذرند فقط چند ماه تا این سی سالگی مزخرف و ترسناکم مانده  و من هنوز هم هیچ کاری نکرده ام می خواستم تا سی سالگی حتمابرای خودم کسی شده باشم و فقط چند ماه مانده تا کسی شدن به هبچ کدام از برنامه هایم نرسیدم همه شان نقشه بر اب شدند و در استانه سی امین سال زندگی ام تازه تصمیم گرفته ام که از زندگی لذت ببرم  لذتی بااسترس کاش این چند ماه دیر تر می گذشت تا می توانستم به زندگی ام سرو سامانی بدهم فکر کنم همه را نا امید کرده ام کلاس سنتور که نرفتم   به جایش کلاس فرانسه رفتم  و مادرم هر روز مرا با هزاران امید ارزو از این در راهی می کند و پدرم که فکر می کرد دخترش عاقل است و تصمیماته اشتباه برای زندگی اش نمی گیرد . خودمم که انگار سرم خورده است به جایی هنوز گیج و منگم  و روزها می گذرد عین برق و باد شاید اگر بگذرد رها شوم از این استرس و دوباره بی خیال کسی شدن شوم