رها کردن انچه باید می گرفتم و گرفتن انچه باید رهایش می کردم شده است فکر شب وروزم کاش می شد اطمینان داشت که دیگر یک مسیر را نمی توان دو بار رفت کاش برای شروع مسیر می پرسیدند که  انتهایش این خواهد بود و خودت تصمیم می گرفتی که تا انتهایش را بروی یا پا در ان راه نگذاری و این شوق ، شوق رفتن، شوق رسیدن و شوق به دست آوردن و تا انتها که می روی می بینی یک سراب بود