قصه های من و ویروسم

امروز شد یک هفته که من مریضم یک مریضی بیخود که هیچ کی نمی دونه چیه می گن یه ویروسه جدیده همش حالت تهوع دارم سرم  گیج می ره دلم درد می کنه و یه عالمه کلافگی و بی حوصلگی، دیگه خسته شدم شب که می خوابم با این امید می خوابم که فردا صبح خوب شدم دیگه، صبح با کلی ذوق بیدار می شم حس می کنم خوب شدم ولی به محضه اینکه از تخت می ایم پایین و رو پاهام می ایستم و می فهمم  که زهی خیال باطل وهنوزم سرم گیج می خوره

حالا قسمت جالب قضیه اینه که با پرروییم به زندگیم ادامه میدهم سره کارمو می رم بیرونمو میرم کتابم می خونم آهنگم گوش میدم یعنی در برنامه های زندگیم کوچک ترین تغییری ایجاد نشده فقط اگر با این روند ادامه بدم ممکنه تا چند رزو دیگه  کل برنامه هام منحل شه و ادامه اش به دیار باقی منتقل شه شایدم یهویی بتونم برم تو مرخصی داۀمی البته خدا نکنه زبونتو گاز بگیر من هنوز اینجا کلی کار دارم که باید انجام بدم

از علامت های جدید این بیماری اینه که شروع کردم به دوستم که می دونم تو جلسه است و به هیچ عنوان نمی تونه جوابم بده هی پیام می فرستم البته اصلا فکر نکنید که من حالم خرابه چون من خیلی هم حالم خوبه چون تصمیم گرفتم با ویروسم زندگی مسالمت آمیزی داشته باشم اون که بیرون نمی ره پس مجبورم وجودشو بپذیرم خیلی خوش اومدی ویروسه عزیزم    

 

قل قل آب

امروز صبح از خونه تازه اومده بودم بیرون یهویی یه صدای اشنا شنیدم یه صدای خاطره انگیز ، صدای قل قل آب وای

یهویی یه حس خوبی پیدا کردم جوی جلوی خونمون پر آب شده بود و آب با یه صدای قل قل قشنگی از توش رد

می شد برحسب اتفاق یه پرنده خوش صداییم هم اونجا بودو هی می خوند واقعا این چه حس غریبی بود یهویی

حس کردم یه جای دیگه ام یاد بچه گیام افتادم چرا هر حس خوبی من و یاد بچه گیام می اندازه خودمم نفهمیدم

یاد اون موقعا که با داداشم و بابام می رفتیم  در دامان طبیعت وحالشو می بردیم 

فکر کنم پرنده بیچاره ام مثل من یه فضای دیگه ای را واسه خودش شبیه سازی کرده بود که اینقدر قشنگ می

خوند

کاش می شد تا ظهر اونجا وایسم و به اون صداها گوش بدم حیف که باید می رفتم سر کار و داشت دیرم

می شد چند قدم رفتم جلوتر تا به لبه خیابون رسیدم یهویی شروع کردم به سرفه کردن یهو گوشم پر شد از

صدای ماشینا و متوجه شدم که وارد دنیای واقعی شدم حس کردم اون صدا ها رو تو خواب شنیدم

روز سردی که شبشم شبه یلداست

امروز از صبح تا حالا اینقدر حرص خوردم دارم منفجر می شم آخه چقدر دروغ واقعا چقدر دروغ هر چیزیم حدی داره 

سوار تاکسی شدم راننده می گه هر ایستگاه من یک لیتر بنزین مصرف می کنم بنزینم که لیتری 700 تومانه پس

کرایه هر ایستگاه می شه 700 تومان اونوقت هی میان تو تلویزیون می گن رب و برنج و ماکارونی قیمتش کم شده

آخه ادم الان حق نداره موهاشو دونه دونه بکنه تازه از اون طرفم عزا گرفتم یک ماه باید از صبح تا شب فقط کار کنم

آخه باید تا یک ماه دیگه پروژه ها رو تحویل بدیم آخه پس من کی باید دوستمو ببینم تازه دوستمم سرما خورده

خیلی حوصله نداره که تحویلم بگیره اخه وقتی من از شدت غر دارم منفجر می شم باید چکار کنم دلم کلی گرفته

تنها نکته مثبت این صبحه دل انگیز اینه که بهمون حقوق دادند اونم نه یک ماه بلکه دو ماه ولی اینقدر حوصله ندارم

که این موضوع به این مهمی خیلی خوشحالم نکرد اخه من با این ماه چکار کنم همین جوریشم سخت بود ای

خداحالا کی می خواد بفهمه این استاندارد چی می گه  ای خدا هیچ کسم یه پیامکی چیزی نمی فرسته حال

آدم بپرسه هیچ کسم تلفن نمی زنه یه عالمه با من حرف بزنه چه می شه کرد زندگی همینه دیگه

واقعا غر زدن یکی از علایم حیاتی انسان هاست

تازه الان یهویی یادم افتاد که امشب شبه یلداست ولی اخه چرا من اینقدر بی حوصله ام خوب  من واسه کی غر بزنم

وقتی که در جلسه هستن.....

پ.ن:ولی چقدر خوب می شه که بالاخره جلسه تموم می شه و آدم یهو می تونه غراشو خالی کنه و حالش بهتر شه:)

تا غر زنون بعدی فعلا خدانگهدارتون

ریست بی محل

فکر کنین آدم شب بره خونه صبح بیاد ببینه کل سیستمش داغون شده و کلا بالا نمی آد و بدتر اینکه یه کم کدتم

دستکاری شده باشه و خودتم دستش نزده باشی و هیچ ایده ای هم نداشته باشی می گن سیتم رفته تو حالت

ریست و حالا خدا می دونه کهواقعا این اتفاق افتاده یا نه ولی اینجور که از شواهد پیداست یعنی امروز کلا علاف

این قضیه ام و کاری پیش نخواهد رفت البته اینا اصلا غر نبود چون امورز اصلا روزه غر زدنم نیست چون همه چی

خیلیم خوبه هوا افتابیه افتابیه و تا اطلاع ثانویم ابری نیمشه نان هست آب هم هست عشقم هست و ...سرما

خوردگیم هم خیلی بهتره امروزم قراره برم گردش و خوش گذرونی فقط اگر این کارمم یه کم بیشتر باهام راه می

اومد که دیگه واقعا نور الا نور بود اگر اشتباه نوشتم بهم نخندین چون تا اومدم بنویسمش یادم اومد که تا حالا این

واژه را ننوشتم ...

 بدون شرح

امروز صبح داشتم از خیابان رد می شدم یهویی یه صحنه ای دیدم که تا حالاهیچوقت شاهدش نبودم چند لحظه 

ایستادم و نگاه کردم جلوی یه تکیه یه وانتی رو دیدم که پشتش یه شتر بود شتره نشسته بود و از جاش تکون

نمی خورد  نفهمیدم به چه هدفی اورده بودنش ولی می گفتن از یزد اوردنش شاید بیچاره یه چیزایی بهش وحی

شده بود  که تکون نمی خورد

بعد از اینکه با کلی زور و زحمت از ماشین پیاده اش کردند دوباره همون جلوی ماشین نشست انگار اصلا رو

پاهاش نمی تونست بایسته حالا قسمت جالبتر قضیه این بود که اون روبرو یه مهد کودک بود که بچه ها از پشت

پنجره اش شتر رو دیده بودند و هی داد می زدند توروخدا نکشیدش توروخدا سرشو نبرین واقعا صحنه بدون

شرحی بود کم کم داشت گریه ام می گرفت حیوون بیچاره

آسمون آبیه دل من

چه روزایی دارم من این روزا برعکس آسمون که اصلا رنگه آبیش دیده نمی شه ولی آسمون دل من آبیه آبیه با یه

خورشید زرد طلایی تازه شباشم مهتابیه مهتابیه با یه ماه درخشان

بیرون دلم به زور می شه نفس کشید همه چی تاره هیچی دیده نیمشه اما توی دلم همه چی روشنه همه چی

واضحه واقعا مگه می شه که محیط درونیه آدم با محیط بیرونیش اینقدر فرق داشته باشه چی بگم هیچی که نشد

نداره این دفعه انگار واقعا شده همه تو بیرون دعا می کنن هوا ابری شه بارون بیاد کثیفی ها شسته شه ولی من

تو دلم نمی خوام بارون بیاد می خوام هوا آفتابی بمو نه آسمونم آبی بمونه الان آسمون دلم پر ستاره ست

ستاره های که هی به آدم چشمک می زنن وهی میگن حالشو ببر شاید آسمون دله توام آبی نمونه